حس

کاش می شد آخر همه جملات را باز گذاشت

تا دیگر برای اشتباهات گذشته دهانمان بسته نباشد

در جایی زندگی میکنم که پارادوکس یک قانون است

ساختمانهای کهنسال و آسفالتهایی خراب با خوردروهایی لوکس

جامعه ای سنتی با پوششی مدرن و بروز

هوایی پر از دود با شعار زندگی سالم

جیب های خالی و رستوران های گران قیمت

مردمی هار و گشنه اما معتقد به میوه های بهشتی

مغزهای خالی و مصرف کننده با شعار تولید و تفکر

تولید تبر های تیز ، پاکت های سیگار و.. برای حمایت از طبیعت

 اندوه ، حسادت و احساسات منفی با کاغذ کادو لبخند و انرژی مثبت

پارادوکسی خنده دار اما غم انگیز

روزهای سخت

بهترین صافی زندگی است

آدم ها ، عقاید و افکارت را

دور ، دود و خاموش میکند

در پایان

آنچه که میبینی

هسته الک خورده زندگی توست

از تمام عقاید خود بیزارم

حس یک سطل آشغال پر را دارم

تمام من بو لجن زار به خود گرفته است

باید خود را بشورم

فکر ، جسم و روح ام را

آماده رفتن شوم

دلم یک محیط تمیز بدون آلودگی میخواهد